`N vergelykende ontleding van die Amerikaanse AARP en IFRS

Internasionale Finansiële Verslagdoeningstandaarde, of IFRS, is `n stel van rekeningkundige standaarde vir formele uiteengesit deur die International Accounting Standards Board finansiële verslagdoening, bekend as die IASB. In die Verenigde State van Amerika, die meeste maatskappye rapporteer onder Amerikaanse algemeen aanvaarde rekeningkundige praktyk, of AARP, die standaarde vir wat hoofsaaklik gepromulgeer deur die Financial Accounting Standards Board, bekend as die FASB. Daar is `n paar beduidende verskille tussen rekeningkundige standaarde onder IFRS en onder Amerikaanse AARP.

Amerikaanse AARP bevat `n beduidende liggaam van gedetailleerde reëls wat die erkenning van inkomste te regeer. Die reëls is dikwels die industrie spesifieke, en dikwels uit te brei na die besprekings oor spesifieke transaksies en om te bepaal of sekere gebeure te aktiveer die erkenning van inkomste uit `n transaksie of nie.
IFRS het nie dieselfde gedetailleerde vlak van reëls en, in plaas daarvan, neem `n beginsels gebaseer genader, die skep van `n breë standaarde vir interpretasie. In die bepaling van inkomste-erkenning, IFRS fokus hoofsaaklik op die waarskynlikheid dat `n transaksie sal lei tot `n ekonomiese voordeel vir die verslagdoenende entiteit.

Onder Amerikaanse AARP, kan finansiële verslagdoening entiteite kies uit `n verskeidenheid van voorraad koste en waardasiemetodes, gewoonlik insluitend die gewilde "Eerste in eerste uit," "Laaste in, eerste uit" of geweegde gemiddelde koste metodes. In `n beduidende afwyking van Amerikaanse AARP, IFRS verbied die gebruik van laaste in, eerste uit inventaris rekeningkunde. Daarbenewens, terwyl beide Amerikaanse AARP en IFRS vereis inventaris inkorting toets, net IFRS vereis dat die ommekeer van die waardedalingskoste wanneer die kriteria skep die inkorting verwyder.

Nog `n belangrike area waar Amerikaanse AARP en IFRS wesenlik verskil is in rekeningkunde vir huurkontrakte. Onder Amerikaanse AARP, is die meeste huurkontrak transaksies nie aangeteken as balansstaat bates en laste en transaksies net invloed op die entiteit se inkomstestaat. Onder IFRS het egter `n aansienlik groter aantal huurkontrak transaksies word as bruikhure, waarvoor die verslagdoenende entiteit moet beide `n bate en die toekoms huurkontrak aanspreeklikheid erken.

Amerikaanse AARP en IFRS verskil nie net in die metode van die onderliggende beginsels verslagdoening, maar ook in die wyse waarop die finansiële state word aangebied. Terwyl beide Amerikaanse AARP en IFRS tipies vereis `n balansstaat, inkomstestaat, staat van veranderings in ekwiteit, staat van kontantvloei en finansiële state voetnote, die titels van die state wissel. Daarbenewens het die klassifikasie van items in kontantvloei, soos rente, dividende, belasting en bankoortrekkings, dikwels wissel baie. Ten slotte, kan die vereiste voetnoot onthullings aansienlik anders tussen die twee metodes wees.