Vier tipes totale besteding Kategorieë

Die onlangse verskyning van die wêreld van `n ekonomiese resessie het die belangrikheid van die gebruik van totale besteding aan ekonomiese herstel te aktiveer gebring vore. `N trae ekonomie word gekenmerk deur `n lae besteding. Goedere kom van die rakke af by `n slak pas, terwyl dienste nywerhede te teken swak kliëntediens bywoning. Die bedrag van besteebare inkomste in die hande van die verbruikers, private beleggers en buitelandse invoerders is laag, dus hul koopkrag beperk. Totale besteding of gemiddelde uitgawes verwys na die totale besteding in die plaaslike ekonomie deur die regering, verbruikers, maatskappye en buitelandse kopers.

Verbruik in die ekonomie bestee op verbruikersgoedere en dienste oor `n tydperk van tyd. Voorbeelde is om geld te spandeer om kos te koop in `n eetplek of koop van `n motor. Verbruik kan afgebreek word in `n aantal verskillende kategorieë. Een manier om die klassifikasie van verbruik is om te onderskei tussen besteding aan goedere en besteding aan dienste. Nog `n manier is om te onderskei tussen besteding aan duursame goedere en nie-duursame goedere. Duursame goedere, in teenstelling met nie-duursame kinders, is goedere wat voortgaan om `n stroom van dienste oor `n tydperk van tyd. Voorbeelde van duursame goedere is televisie en `n motor.

Nog `n kategorie van besteding in die ekonomie is die regering aankope van goedere en dienste. Dit sluit in items soos nasionale verdediging uitgawes, sosiale sekerheid betalings, pad plaveisel deur die staat en plaaslike regerings en salarisse van staatsamptenare. In tye van resessie, toename in staatsbesteding is geneig om ekonomiese groei te stimuleer. Dit is omdat private ondernemings kan meeding vir `n sny van projekte wat die regering beoog om te implementeer as deel van sy ekonomiese herlewing strategie.

Belegging is die toevoeging tot die kapitaalvoorraad van die ekonomie. Kapitaalvoorraad verwys na die fabrieke, masjiene, kantore en voorrade van materiale wat gebruik word om ander goedere en dienste te produseer. `N Onderskeid moet getref word tussen bruto en netto belegging. Die waarde van kapitaal depresieer met verloop van tyd as dit opgebruik. Dit staan ​​bekend as waardevermindering of kapitaal verbruik. Bruto belegging maatreëls belegging voor waardevermindering, terwyl netto belegging is bruto belegging minus die waarde van waardevermindering. Daarbenewens, belegging in menslike kapitaal is belegging in opleiding en opvoeding van werkers. Belegging kan ook gemaak word deur beide die private sektor en die regering.

Wanneer buitelanders koop goedere wat ons produseer, wat bydra tot die vraag na plaaslik vervaardigde goedere. Dienooreenkomstig, wat deel van ons uitgawes wat geld vir buitelandse goedere moet word afgetrek van die vraag na plaaslik vervaardigde goedere. Hierdie verskil tussen uitvoere en invoer staan ​​bekend as netto uitvoere.