Oor Hormone en plaagdoders in die voedsel wat ons eet

Die Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) het `n jaarverslag plaagdoder gepubliseer sedert 1987, met die jongste beskikbare verslag word vanaf 2012 die verslag ondersoek `n aantal van voedsel groepe vir hul vlakke van residu. Die bedrag van oorskot is in vergelyking met riglyne deur die Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) te stel. Resultate van die verslag 2012 plaagdoder toon dat 97 persent van huishoudelike voedsel getoets nie veilig vlakke deur die EPA te stel nie skend. Die voedsel groepe getoets ingesluit korrels, suiwelprodukte, vis, vrugte en groente. Terwyl veilig deur EPA standaarde, al hierdie voedselgroepe bevat residu. Vrug is die enigste groep waar `n meerderheid van al geneem monsters vervat residu, alhoewel veilige vlakke. Die voedselgroep met die grootste deel van die plaagdoder residue op onveilige vlakke was groente. Meer as 5000 monsters van al die voedselgroepe is ingesamel vir die verslag.

Die EPA volg `n vier-stap proses om die menslike gesondheid risiko van `n plaagdoder bepaal. Hierdie proses is geskep deur die National Research Council. Die eerste stap is bekend as identifikasie gevaar, waar die gevolge vir die gesondheid veroorsaak deur blootstelling plaagdoder bepaal. Die tweede stap is `n dosis-respons te bepaal waar hulle vas te stel watter dosis van `n plaagdoder veroorsaak ongewenste effekte. Die derde stap is om uit te vind hoe blootstelling aan die plaagdoder occurs- in die geval van baie vrugte, blootstelling aan die plaagdoder kom uit oorblywende op die vrugte oorskot. Laastens, die vierde stap gebruik die inligting uit die eerste drie stappe om `n risikofaktor toewys aan die plaagdoder.

Die FDA verleen goedkeuring aan die praktyk van die gee van hormone aan beeste, skape en bokke. Sommige van hierdie hormone wat natuurlik voorkom, soos testosteroon, estrogeen en progesteroon. Ander hormone gegee om hierdie diere geskep in `n laboratorium, bekend as sintetiese hormone. Hierdie sintetiese hormone aan natuurlike hormone naboots. Hormoon aanvulling beoefen sodat die dier vinniger groei en produseer meer vleis en suiwelprodukte. Ander kere is hormone aan die reproduktiewe siklusse van die vee te sinchroniseer en geboorte tariewe te verhoog. Ongeveer 95 persent van Amerikaanse beesvleis koeie ontvang `n soort van hormoon, terwyl 15 persent van melkkoeie `n sintetiese hormoon wat bekend staan ​​as rekombinante beeste groeihormoon, rbST, ook bekend as rbGH ontvang. Melkkoeie word rbST om hul melkproduksie te verhoog.

Sedert kanker is gekoppel aan hormoonvlakke in die mens, het kommer uitgespreek met betrekking tot menslike risiko van kanker van melk uit-rbST behandel koeie. Melkkoeie behandel met rbST het hoër vlakke van `n proteïen genaamd IGF-1 in hul melk. IGF-1 is `n groei faktor wat stimuleer lewende selle te groei, insluitend kanker selle. Studies het getoon dat mense met kanker het hoër vlakke van IGF-1. Dit is dan gedink dat die hoër as normale vlakke van IGF-1 in-rbST behandel koeie bydra tot kanker in die mens. Die FDA, al is, tot die gevolgtrekking dat IGF-1 in melk nie kanker in die mens nie bevorder deels te danke aan dit nie in staat is om op te tree as `n groei faktor nadat hy verteer.

Nog `n bron van kommer is die veiligheid van vleis van koeie gegee sintetiese hormone. Hierdie koeie het hoër as die gemiddelde getoon, alhoewel nog normaal, vlakke van estrogeen in hul vleis. Sommige het gespekuleer dat hierdie bykomende estrogeen veroorsaak vroeë puberteit in meisies, wat is wat verband hou met `n hoër risiko van borskanker. Tot dusver het bewyse bestaan ​​nie te antwoord as hormoon vleis dra by tot borskanker in vergelyking met onbehandelde vleis. Geen grootskaalse studies is uitgevoer om hierdie data in te samel. Met betrekking tot ander vorme van vleis, is hormone nie toegelaat word om gegee word aan varke of hoenders in die VS